De eerste maand als fulltime fotograaf zit erop!

Het was heerlijk om me volledig op de fotografie te kunnen storten. In de tijd die ik overhad, heb ik ontwerpen gemaakt voor mijn webshop ‘Liefs van Peet’. Ook hielp ik het bestuur van MKB Wemeldinge met het “Zomerboekje”. Dit boekje bevat informatie voor toeristen die Wemeldinge bezoeken. Daarnaast volg ik een opleiding rond natuurfotografie. 

Natuurlijk heb ik deze maand ook weer portretten, communie- en familiefoto’s gemaakt. Twee weken geleden was ik bij de ‘singleborrel’ van de Liefdesmakelaars in Middelburg om van de singles die dat wilden een portret te maken. Het was bij Vini’s Wijnbar. De sfeer was heel ongedwongen en ik heb veel goede gesprekken gehad met superleuke mensen. Allemaal hadden ze hun leven goed voor elkaar, maar waren op zoek naar een maatje voor het leven. Een aanrader om je eens in te schrijven (als je op zoek bent natuurlijk ;-)).   

Naast portretten heb ik deze maand een aantal fotoreportages van uitvaarten gemaakt. Een kant van fotografie die me “nauw aan het hart ligt”. 

In de vorige blog heb ik beloofd om hier iets over te schrijven. Regelmatig reageren mensen vreemd als ik vertel dat ik foto’s maak tijdens uitvaarten. Reden te meer om hier eens wat meer over te vertellen. 

Afscheidsfotografie

Foto's van huilende mensen. Dat is waar meestal aan gedacht wordt bij foto's van een uitvaart. Ook wel logisch want dat is vaak de herinnering die blijft hangen.

In de jaren die ik in de ouderenzorg werkte, kwam ik veel in aanraking met de dood. Afscheid nemen is heel moeilijk, maar hoort ook bij het leven. Zeker op latere leeftijd. 

Bij één van de organisaties waar ik werkte, maakten we bij ieder afscheid een erehaag om de bewoner zo de laatste eer te bewijzen. Een mooi ritueel waar ik altijd met een brok in m’n keel bij stond. 

Toen ik voor het eerst gevraagd werd om een uitvaart te fotograferen heb ik spontaan “ja” gezegd. Want als iemand afscheid moet nemen en verdriet heeft, is er weinig wat je kan doen... Nu had ik het gevoel dat ik ‘iets kon doen’.
Op de dag zelf bleek dat ik zo intensief bezig was met het aanvoelen en zoeken van de juiste momenten dat de emoties pas kwamen toen ik de beelden aan het uitzoeken was. 

Toen ik de beelden zag, kwam hierin het samenzijn, de lach en traan naar voren. Maar vooral ook liefde, warmte en troost.

Ondertussen heb ik verschillende uitvaarten gefotografeerd en terug gehoord dat de beelden helpen bij de verwerking. Niet alleen het verdriet wordt zichtbaar, maar ook liefde.
Zo’n dag gaat in een roes voorbij en als nabestaande krijg je veel niet mee. Vooral voor kinderen die jong zijn, is het fijn dat ze later, als ze ouder zijn terug kunnen kijken en beelden hebben van het afscheid. 

Tijdens het afscheid probeer ik zoveel mogelijk op de achtergrond te blijven, maar wel ook de beelden te maken die bij het afscheid horen. De naaste familie heeft vaak amper door dat ik er ben. Ze zijn op dat moment bezig met zichzelf, elkaar en het afscheid. 

Ik gebruik geen flitser en heb lenzen en camera’s die onder moeilijke omstandigheden (weinig licht) goede foto’s kunnen produceren. De camera gaat op ‘stil’ waardoor het continu ‘klikken’ tot het minimum wordt beperkt. 

Ik hou van rituelen, rituelen met betekenis. Ik voel me dankbaar om daarvan beelden te mogen maken. Beelden van een intiem, intens en emotioneel moment in het leven. 

Schroom niet om me ook te bellen op moeilijke momenten in het leven. Ik zal die momenten zo integer mogelijk vastleggen.

Petra